Gabriella van Rosmalen

Misschien is het mijn feministische inslag of wellicht heb ik mijn eigen bevalling scherper op mijn netvlies staan dan dat ik zelf door heb. Wat de reden ook is, ik vind het verschrikkelijk als mannen zeggen dat ze het zwaar hebben gehad tijdens de bevalling.

Van koppels die beweren dat ze samen zwanger zijn, gaan mijn nekharen overeind staan. Jullie verwachten samen een kind, dat klopt. Er is er echter maar 1 zwanger, 1 die de bekkenpijn moet doorstaan, 1 die er 80 keer per nacht uit moet om te plassen en 1 die pruilend in de spiegel kijkt omdat er helemaal niets meer over is van haar taille. 

Formaatje bowlingbal

Laten we van het ‘samen zwanger zijn' niet vergeten dat er ook maar 1 persoon is die de bevalling moet doorstaan. Steeds vaker wordt de man sterkte gewenst tijdens de bevalling en ik vraag me dan altijd af waarmee en bovenal waarom? 

Natuurlijk, het is onwijs vervelend om hulpeloos toe te moeten kijken als je vrouw een strijd aan het leveren is, maar dat staat in schril contrast met de uren durende, kneiterpijnlijke weeën. Of met het gevoel alsof er een formaatje bowlingbal door een heel klein gaatje moet.

Oh wacht.. DAT IS OOK ZO! 

Samen lijden tijdens de bevalling? Niet dus.

Uiteraard is het voor de aanstaande papa heel vervelend dat hij een aantal uren slaapt mist, alhoewel er genoeg mannen zijn die een uiltje knappen terwijl de vrouw de centimeters ontsluiting ligt weg te puffen. Die uren slaap kan je de komende maanden in principe best gebruiken.

En ik geloof je direct dat je last hebt van je rug als je 10 uur op een klapstoeltje zit. Maar geloof mij nou maar dat een houten kont of een beurse plek een veel fijner gevoel is dan een rugwee of van voor tot achter opengeknipt worden omdat er een vacuümpomp in je geslachtsdeel wordt gepropt. 

Het is een beetje als een schaafplekje op je knie vergelijken met een geamputeerd onderbeen: je stelt je een beetje aan.

Mijn man gedroeg zich gelukkig als een zonnetje tijdens de bevalling. Hij liet mij m'n ding doen en het fijnste was dat hij achteraf geen seconde geklaagd heeft. 

Mocht je de geboorte van je kind nog voor de boeg hebben, hou dan in gedachten dat jij het niet zwaar hebt. Steun je vrouw, laat die scheldpartij over je heen komen, probeer niet flauw te vallen, knip die navelstreng door en zeur dan achteraf tegen je vrienden in de kroeg hoe zeer je hand deed toen je vrouw erin kneep. Dan is iedereen tevreden.