Gabriella van Rosmalen

40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: je bent een boef!

Hallo lieve koek!

Je bent toch zo'n portret, he. Als ze in het woordenboek een foto zoeken bij het begrip ‘boef' stuur ik er een van jou op. Je bent ondeugend, maar gelukkig wel op een eerlijke manier. Wat betekent dat jij jouw boevenstreken gewoon recht voor mama's neus doet.

Ik weet dat je het in deze tijd eigenlijk niet meer ‘mag' zeggen, maar ik doe het toch omdat het verschil met je zus zo groot is: je bent een echt jongetje! Spelen met treinen, lekker hard stoeien en heel veel rondjes rennen. Je knuffelt sinds een paar weken alsof je leven ervan afhangt, maar de kans is wel groot dat je ons daarbij een rechtste directe geeft en een blauw oog bezorgt.

We zijn inmiddels al een flink aantal keer bij de logopedist geweest en we zien langzaam vooruitgang. Aan de ene kant merken we dat je eigenlijk net iets te jong bent om alles te begrijpen, maar jouw ‘juf' pakt het fantastisch aan. Als het niet lukt, probeert ze het gewoon op een andere keer of laat ze het zitten. Na wat oefenen heb je inmiddels alle dierengeluiden en gebaren onder de knie. Je hebt nieuwe woordjes zoals ‘mij' aan je repertoire toegevoegd en we hebben ook echt het idee dat we je beter begrijpen.

Dit heeft ook een positief effect op je woede-aanvallen, al komen die nog wel wekelijks (en soms dagelijks) voor. Soms is dat wel moeilijk, omdat het jou zo in de weg zit. Mama wil je dan zo graag helpen, maar ik weet niet altijd hoe. Daarom heb ik ergens een 30-daagse cursus op de kop getikt waarin ik leer hoe ik mindfull reageer op jouw boze buien.

In het volgende dagboek lees je of het nut heeft of dat het op de stapel mislukte advertentie-aankopen kan.

Ik vind het zo'n gek idee dat je over een paar maanden alweer drie jaar bent. Drie! Het laatste volledige jaar dat je thuis bent is ingegaan. Je bent voor mijn gevoel nog steeds zo'n kleine wup. Misschien ook omdat je nog niet (veel) praat, maar ook omdat je echt een klein kereltje bent. Inmiddels begin je wel uit broeken in maat 92 te groeien. Je kleine zus Maggie zit echter al in 74 dus nog even je wordt ingehaald.

Maar het maakt mama allemaal niet uit, want ik hou de hele wereld van je. Lieve, knappe, fantastische boef!

Heel veel liefs,

Mama