Gabriella van Rosmalen

Tijdens mijn zwangerschap heb ik iedere week een dagboek bijgehouden. Inmiddels is de kleine Mae geboren en heb ik besloten om maandelijks een verslag te schrijven. Hoe doet ze het, groeit ze hard en hoe ervaren manlief en ik het ouderschap? Deze maand: stoppen met middagdutjes en mama's zorgen om het praten.

Lief Erwtje,

Mijn kleine, knappe guppie verandert definitief in een echte peuter. Ik heb al eens geschreven over je gezellige ‘ik ben twee en ik zeg nee'-fase, maar nu komen ook de irrationele woede-aanvallen steeds vaker om de hoek kijken. De afgelopen maand was je boos omdat ik je boterhammen niet meer aan elkaar kon plakken. Ik weet zeker dat je er wel weer overheen komt, snoes.

We zijn ook begonnen met het afbouwen van jouw middagdutje en dat gaat met vallen en opstaan. Vaak blijk je jouw tukje echt nog nodig te hebben. Dan duik je er tussen de middag nog even in om zo aan je uurtjes slaap te komen. Soms lukt het om hem toch over te slaan en ga je precies om 19.00 uur onder de wol.  

Je begint al heel wat te babbelen en thuis klets je soms de oren van mama's hoofd. Ook Toeter gaat voor zijn rust nog weleens in de gang liggen, omdat hij anders naar je verhalen moet blijven luisteren. Bij ‘de kindjes' (het kinderdagverblijf) wil het echter nog niet zo lukken. Je praat daar helemaal niet en raakt soms best gefrustreerd. Mama weet nog niet zo goed hoe ze dit op moet lossen en waardoor dit komt.

Nog even en we gaan op vakantie, knappe druif! Dat gaat zo ongelooflijk fijn worden. We zitten vlakbij het strand en om het zand maak ik me ook weinig zorgen. Van de zandbak thuis ben je ook nog steeds groot fan, dus dat komt wel goed. Echter, de laatste keer dat we op het strand waren, was een natte grote teen voor jou voldoende om je alarm af te laten gaan. Ik denk dus niet dat we ook daadwerkelijk een duik gaan nemen.

Ik ben benieuwd wat de volgende maand ons brengt. Mama houdt zo ontzettend veel van jou dat ze soms uit elkaar knapt van liefde!

Hele dikke kus!