Gabriella van Rosmalen

40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: je bent kaal.

Liefste Koekje,

Je bent kaal en helaas is dat geen grap. Je onwijs korte coupe staat je heel ondeugend en je bent nog even knap als voor het kortwieken, maar ik mis je lange, blonde lokken wel. En het erge is nog dat je jouw militaire haardracht een klein beetje aan jezelf te danken hebt.

Twee weken geleden ging je op zaterdag met papa naar de kapper. Ik had hem een aantal instructies meegegeven, maar zoals wel vaker (door zowel je vader als door je zus en jou zelf) werden deze in de wind geslagen. Je moest te lang wachten, de spanning bouwde zich op en toen je eenmaal aan de beurt was, gedroeg je je als een draak.

Een hele boze draak. Die heel hard gilde. En met zijn hoofd schudde.

Toen je thuiskwam, heb ik een serieuze kreet geslaakt en gevraagd wat er gebeurd was!? Je haar was aan alle kanten verknipt, met de tondeuse bewerkt en simpelweg scheef. Ik geef absoluut de kapper niet de schuld, want knip maar eens een heel hard bewegend hoofd, maar een beetje spijtig dat ze je zo de deur hebben uit laten gaan, vond ik het wel.

Ik heb het een week aangekeken, maar je had enorm veel weg van die ene gast van Dumb & Dumber. Naar de kapper durfde ik niet nog een keer en stiekem wilde ik je dat niet aan doen. Dus terwijl wij je afleidden met rozijnen en een filmpje, haalde opa de tondeuse erover. Dag mooie lokken, hallo boevenkop.

Gelukkig ben je nog net zo lief, knap, grappig en bovenal geen meisje. Stel je voor dat we dit bij je zus hadden gedaan, het was een catastrofe geworden. Ze had moord en brand geschreeuwd.

Voor we het weten, groeit het weer aan. Hoop ik.

Wie weet bij je volgende dagboek al?

Dikke kus op je kale knar!

Heel veel liefs,

Mama