Gabriella van Rosmalen

Toen mijn zus en ik klein waren, werkte mijn moeder niet. Als wij uit school kwamen, was ze er altijd. Ik ben dan ook niet opgegroeid met (of op) een kinderdagverblijf en dat zorgt ervoor dat ik er nu moeite mee heb Erwtje daar wel heen te brengen. 

Als Erwtje er straks is, hoef ik niet te blijven werken. Manlief en ik hebben het goed en kunnen het ook redden zonder mijn salaris. Maar ik vind mijn werk heel leuk en daarnaast is de portemonnee ook net iets groter als ik na mijn verlof wel weer gewoon aan de slag ga.

Toch vind ik het verschrikkelijk om mijn kleine meisje straks weg te moeten brengen. Ik voel me nu al een ontaarde moeder, eentje die haar eigen wensen boven dat van haar kind stelt. Begrijp me niet verkeerd, ik oordeel over helemaal niemand, behalve over mezelf. Ik zeg niet dat jij een slechte moeder bent, omdat jij voor een kinderdagverblijf kiest. Het lijkt in mijn hoofd alleen alsof ik andere dingen leuker vind dan mijn kindje.

Het eeuwige afwegen

Een aantal weken geleden zijn we voor het eerst wezen kijken en het is een prachtig gebouw met hele lieve medewerkers. Daar zal het dus ook niet aan liggen. Ik ben ook niet bang dat Erwtje er een trauma van oploopt. Ze zeggen zelfs dat kinderen die naar een KDV zijn geweest, vaak socialer zijn dan kindjes die thuis zijn gebleven. Dat is dus een voordeel. Daarnaast is het mooi meegenomen dat er extra geld binnenkomt en dat ik kan blijven doen wat ik leuk vind: dingen met social media.

Maar ja, een weegschaal is niet in balans zonder ook de nadelen mee te hebben gewogen. Wat er steeds door mijn hoofd spookt, is wat ik al eerder zei: ik laat mijn kindje bij vreemden achter om te doen wat ik zelf leuk vind. En ik krijg die paar woorden maar niet uit mijn gedachten.

Minder uren

Ik heb wel besloten minder te gaan werken. Nu werk ik nog 20 uur buitenshuis (de rest vul ik aan met freelance werk) en straks wordt dit 12 uur. Hiervan wil ik er 8 in het weekend werken, waarna er nog 1 ochtend overblijft. Het zou dus gaan om ongeveer 6,5 uur opvang en dat vind ik nog wel te overzien. Overigens is dit allemaal nog onder het mom van ‘als de baas mee werkt.' Toch blijf ik het lastig vinden. Ben ik de enige (aanstaande) moeder die hiermee worstelt?