Gabriella van Rosmalen

40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: alsof je een ander ventje bent

Liefste Koekje,

Jeetje, wat is er de afgelopen maand veel gebeurd. Niet eens zozeer op het gebied van dingen ondernemen of doen, maar meer als papa en ik kijken naar hoe hard je gegroeid bent. Je was nooit echt een waanzinnig goede eter. Eten vond je gewoon niet zo heel erg belangrijk. Je ondernam liever van alles en nog wat dan dat je op je kont zat om even te genieten van je bordje voedsel. Gelukkig had je dit bij zowel mama d'r kookkunsten als bij een boterham of een schaaltje chipjes, dus heel veel zorgen maakte ik me niet. Wel vond ik je altijd een tikkie aan de kleine kant. Nou is je vader ook niet de allergrootste, maar vergeleken met je zus bleef jij wel heel erg lang hangen in maat 74.

Het tij is gekeerd, hoor! Inmiddels is eten een echte hobby van je geworden. Nog steeds werk je geen gigantische porties weg, maar je kan ongegeneerd smikkelen van een bordje chili con carne of een schaaltje yoghurt. Jouw allergrootste passie blijken Sinterklaas schuimpjes te zijn. Daar mogen we je ‘s nachts voor wakker maken. Sterker nog, je weet waar ze staan en rent minimaal 10 keer (niet overdreven) per dag naar de keuken toe om heel hard “die, die, die” te roepen. Aangezien je negen keer nee hoort, zien we je vaak stampvoetend de keuken weer verlaten.

Maar niet alleen in de lengte ben je gegroeid, je leert ook steeds meer dingen bij. Het lijkt wel of sinds je laatste update (zoals papa en ik je sprongetjes noemen) weer een hele nieuwe kant van jezelf hebt ontdekt. Zo ben je fervent aan het tekenen geslagen en vind je het geweldig om met de Duplo te spelen. Nog steeds is jouw grootste hobby overal opklimmen en er weer vanaf springen, maar je leert zoveel nieuwe dingen. Ik zei het gisteren nog tegen je papa: ik heb soms echt het idee dat ik je opnieuw mag leren kennen.

In je vorige dagboek dacht mama nog dat je in december vast niet meer de kleinste was, maar niets is minder waar. Je zusje zit nog steeds hoog en droog. Je hoeft jouw plekje als kleine baby dus nog niet op te geven.

Ik hou van jou, binkie beer!

Heel veel liefs,

Mama