Gabriella van Rosmalen

40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: eindeloos in de Engelse auto's

Liefste Koekje,

Knappe vent van je moeder! Ik heb het idee dat je zo snel groot wordt. Ik wil stiekem gewoon in een doosje stoppen. Hou op met groeien! En dat bedoel ik vooral qua ontwikkeling, want wat betreft je formaat ga je niet zo hard. Je past nog steeds in maatje 80 en hebt ook vrij korte beentjes. Volgens het consultatiebureau ben je gelukkig niet te klein en hoeven we je ook niet tussen twee plankjes te leggen om je op te rekken. En daarnaast is je vader ook niet echt de langste, dus een echte verrassing is het niet.

Overigens vindt papa het vast niet leuk dat ik dit zeg, maar we kunnen zo wel direct checken of hij trouw je dagboekje leest.

Over papa gesproken! Dankzij je vader ben je al voor de derde keer in je jonge leventje in de Efteling geweest. De eerste twee keer was je nog niet heel erg onder de indruk, maar de afgelopen vakantie heb je onwijs genoten. Vooral de oude Engelse autootjes waar je ‘zelf' in kon rijden vond je geweldig. Laten we ook Jokie en Jet niet vergeten. Ieder rondje in Carnaval Festival vond je een feestje. Bij de Droomvlucht vond je het vooral geweldig om die stang vast te houden en er flink op te rammen. En natuurlijk alle speeltuinen. Als jij ergens kan klimmen en klauteren ben je al snel een tevreden ventje.

We vonden het allebei best wel eng dat je opeens met zoveel gemak ergens op klom, maar inmiddels zijn we niet meer onder de indruk. Ik kijk drie tellen de andere kant op en voor ik het doorheb zit jij al bovenop de keukentafel. Of je hebt de stoel naar de deur geschoven om met de sleutels te kunnen spelen. Er was een tijd dat we alleen maar “pas op!” en “kijk uit!” riepen, maar dat is voor jou ook niet leuk om te horen. Daarom laten we het nu wat meer op z'n beloop. Uiteraard mag je nog steeds niet op tafels klimmen of jezelf van de vensterbank werpen, maar verder moet je ook een beetje zelf uitvinden wat je wel en niet kunt.

Ik ben benieuwd welke mooie avonturen we de komende maand weer gaan beleven, lieve Lowietje. Nog even en je bent niet meer de kleinste in huis. Zullen we daar maar extra van genieten?

Ik hou van jou, smurfje!

Heel veel liefs,

Mama