Gabriella van Rosmalen

Ik wist dat ik een paar dagen vrij moest houden en ook dat we richting het oosten van het land gingen. Mae en Lewis mochten mee, maar voor Toeter moesten we onderdak zoeken. Meer hints kreeg ik niet van Wim over het cadeau voor mijn dertigste verjaardag.

Althans, de eerste week niet. Later hoorde ik van Mae dat we Roodkapje gingen zien en wist een vriendin niet dat zij de bestemming van onze min-vakantie geheim moest houden. Ook vond ik een reserveringsbrief met logo in de brievenbus. Ik heb ontzettend lang vol kunnen houden dat ik het echt, echt, echt niet wist, maar toen manlief als klap op de vuurpijl zich ook nog versprak, had hij het wel door dat ik wist waar we heen gingen.

En route naar…

DE EFTELING! Ik heb van Wim gewoon een midweek Efteling met z'n viertjes voor mijn verjaardag gekregen. Hoe bijzonder, gaaf, geweldig en onvergetelijk is dat? Ik zag mezelf al uren door het sprookjesbos dwalen met Mae en lekker chillen in het gras met Lewis.

Het vertrek was wat chaotisch, aangezien we op een telefoontje van de dokter moesten wachten voor onze kleine man. Daarna moesten we twee keer terug omdat we iets vergeten waren. Eindelijk onderweg misten we twee keer een afslag en zette Lewis het op een brullen omdat hij honger had gekregen.

Maar eenmaal aangekomen in de Efteling was alles weer vergeten en vergeven. Wat was het gaaf om die blije oogjes van Mae te zien stralen!

Mae, de thrillseeker

Het Sprookjesbos was flink favoriet en ook van de autootjes die Mae ‘zelf' kon besturen was ze groot fan, maar het allerleukste was toch echt de achtbaan. Het kan haar niet snel, hoog, hard en wild genoeg gaan. Ze wilde zelfs nog in het schommelschip, maar dat durfden Wim en ik niet aan. Ik vind die dingen sowieso vreselijk en Wim was bang dat ze eruit zou vallen. Het werd dus nog een rondje extra in de achtbaan.

Met een baby naar de Efteling

Lewis vond het ondertussen allemaal prima. In de kinderwagen in slaap vallen lukte niet altijd, maar wanneer ik hem in de draagdoek deed, was hij zo vertrokken. Ook het voeden ging prima, want dan verstopte ik hem gewoon onder de borstvoedingsdoek.

Aan de Efteling zelf had hij natuurlijk weinig. Het nadeel van zo'n kleine wup is dat je bijna alles gescheiden moet doen. De ene keer ging Wim mee in een attractie en de volgende was dan weer voor mij. Maar echt veel met z'n vieren hebben we niet kunnen doen. Lewis is wel in de Droomvlucht en Carnival Festival geweest, maar leek niet onder de indruk.

Het was echt een week om nooit te vergeten. Wat hebben we genoten met z'n vieren. Het is zo bijzonder om de Efteling door de ogen van een driejarige te zien. We hebben daarom direct maar besloten dit soort uitstapjes nog veel vaker te maken.

Zo wil ik ieder jaar wel 30 worden!