Gabriella van Rosmalen

Het zit er weer op! Weken kijk je uit naar je vakantie, je knippert 2 keer met je ogen en hij is alweer voorbij. Oké, in ons geval moesten we iets vaker knipperen aangezien onze dagen vrij lang waren. Even hadden we hoop dat de Zuid-Limburgse lucht ervoor zorgde dat Mae uitsliep, maar we zaten net als thuis standaard voor 7.00 uur aan het ontbijt, hoor. 

Ik beken het maar meteen: ik ben verliefd geworden op Limburg. Als het aan mij ligt, gaan we er morgen nog wonen. Dat zit er niet in, dus ik heb besloten de komende jaren nog heel vaak deze geweldige provincie te bezoeken. 

Bergen uit een boekje

We hadden een luxe huisje geboekt bij Landal Hoog Vaals, wat betekende dat we een jacuzzi in onze tuin en een bubbelbad in onze badkamer hadden. Van beide pretjes wilde onze mop niets weten, maar Wim en ik hebben heel wat uurtjes in dit bubbelgeweld doorgebracht. Tijdens het relaxen keken we uit op de Limburgse bergen die wellicht wat in het niet vallen bij hun Oostenrijkse broertjes, maar voor mij waren ze zo mooi dat ze wel uit een boekje leken te komen. Wim vond ze vooral erg pittig, maar hij moest ze dan ook op- en afrennen. 

Iedere ochtend als ik de gordijnen in Mae d'r kamer opendeed, zag ik het prachtige groen en gelukkig heb ik me 7 dagen lang beseft hoe mooi het was. Helaas zat wandelen er voor ons niet echt in, omdat de meeste wandelroutes door de bossen liepen en dat is niet goed te doen met een buggy. Wel hebben we veel autoritjes gemaakt en daarbij heel wat mooie dorpjes bezocht. 

Weg door Limburg heen gegeten

Gek genoeg kwamen we dan altijd wel langs een ijssalon waar we toch echt even moesten stoppen. Zo hebben we genoten van Mezzeluna in Gulpen en van Wingbergerhoeve in Camerig. Vooral de laatste is echt een énorme aanrader. En de nadruk ligt niet voor niets op enorm, want dat is ook het formaat van het ijsje en het verse fruit dat je krijgt. Wanneer je er langs rijdt denk je dat het een bouwkeet is, maar hier aten we echt het allerlekkerste ijs van Limburg.

Cultuur snuiven in ‘t Hijgend Hert

Op aanraden van heel veel mensen bezochten we ook ‘t Hijgend Hert. Naar eigen zeggen is dit de enige berghut van Nederland dus uiteraard moesten we daar een bezoekje aan brengen. Alleen de rit door de prachtige bossen ernaartoe was het al meer dan waard, maar ook ‘t Hijgend Hert zelf stelt absoluut niet teleur. Het uitzicht is geweldig, het eten heerlijk maar volgens Mae waren de hertjes een echte showstopper. 

Ik kan niet zeggen dat ik uitgerust ben, maar dat lag meer aan mijn kleine wup dan aan het Limburgse landschap. Mijn campagne om manlief over te halen volgend jaar weer naar die omgeving te gaan, is alvast begonnen!

Woensdag komt er een blog online over Aken. Deze Duitse stad hebben we tijdens onze vakantie namelijk ook met een bezoekje vereerd.