Gabriella van Rosmalen

Tijdens mijn zwangerschap heb ik iedere week een dagboek bijgehouden. Inmiddels is de kleine Mae geboren en heb ik besloten om maandelijks een verslag te schrijven. Hoe doet ze het, groeit ze hard en hoe ervaren manlief en ik het ouderschap? Deze maand: lachen, gieren, brullen en jurken eten. 

Lief Erwtje,

Hoera! Je bent vandaag een kwart jaar oud. Al 3 hele fijne maanden lang ben je bij ons en voorzie je ons van een hele berg lachjes en veel knuffels. Soms is het letterlijk lachen, gieren, brullen met je. Het ene moment lig je nog dubbel van de vrolijkheid en het andere moment besluit je dat je moe bent of honger hebt, en zet je het op een brullen. Dat je hard huilt, heb ik al eens eerder gezegd, maar van de week presteerde je het om zo hard te blèren dat het gewoon zeer aan m'n oren deed. 

Gelukkig lach je stukken vaker dan dat je huilt. Met jouw mooie lach wind je namelijk iedereen om je vinger. Zo hoef je bijvoorbeeld maar een keer naar je papa te lonken en hij verandert zo in een pruttelend hoopje vader. Datzelfde geldt overigens ook voor je opa. Volgens mij zag ik hem vorige keer stiekem even snotteren toen jij tijdens het voorlezen kraaide van plezier.

Je hebt in deze maand ook weer heel wat nieuwe dingen geleerd. Zo houd je op je buik je hoofd al lekker hoog, begin je flink de box door te tijgeren en grijp je naar alles wat los en vast zit. Op een of andere manier zijn vooral je jurkjes favoriet. Nadat je hem stevig beet hebt, prop je hem met veel liefde in je mond. Over twee weken heb je voor de bruiloft van je oom en tante je mooie jurkje aan, en dan mag je dat niet doen, hoor!

Ik ben zo benieuwd wat je de volgende maand weer leert. Je groeit zo onwijs hard dat ik je het liefst in een doosje wil doen en voor altijd bij me wil houden. Maar het is ook heel bijzonder om je al die nieuwe dingen te zien doen. Volgende maand zeggen we samen het alfabet op, goed?