Op zaterdag 11 mei vierden we de tweede verjaardag van onze kleine wup Mae. Vorig jaar hebben we haar grote dag over 3 dagen verspreid, maar dit keer propten we gewoon alle familie tegelijkertijd in onze net iets te krappe woonkamer. Hier en daar vlogen er wat koffiekopjes door de kamer, de bank werd opgerekt tot een lengte die hij niet eerder heeft bereikt en ik heb nog nooit zoveel kilometers gemaakt in mijn eigen huis, maar man, wat was het een feest!
Je moet weten dat mijn schoonfamilie ietwat aan de grote kant is. Als in: Ik heb in totaal 16 neefjes en nichtjes. 4 daarvan wonen een flink stukje zwemmen hiervandaan, maar dan hou je er alsnog 12 over. Onze woonkamer is prima voor een gezin wat bestaat uit 3 personen plus een uit de kluiten gewassen golden retriever, maar al die kinderen en papa’s en mama’s kunnen we lastig kwijt.
Toch is het ons afgelopen weekend gelukt! We besloten wel om de verjaardag van Mae in etappes te vieren: ‘s Ochtends kwam de familie en ‘s middags onze vrienden. Tussendoor ging Mae lekker naar bed.
Een dolgelukkige peuter
Van ons kreeg Mae een glijbaan die Wim de dag ervoor met bloed, zweet en tranen in elkaar had gezet. Hij was dan ook extra trots toen hij zag hoe dolgelukkig Mae was zodra ze het gevaarte in de tuin had gespot. Om stipt 8.00 werd hij officieel geopend met luide “HOELAAAA” van Mae. Daarna is ze er zeker nog 30 keer vanaf gegleden.
Toen eenmaal de visite op de stoep stond, kreeg ze door dat alle cadeaus voor haar waren. De ene opa en oma kwamen aan met een prachtige loopfiets en de andere opa en oma met een watertafel. Er volgden nog veel meer geweldige presentjes en we moesten flink ons best doen om ervoor te zorgen dat ze alles ook gewoon lekker dicht liet.
Poezenthema
Zelf had ik twee taarten (een MonChoutaart en een cheesecake) en een zootje cupcakes gemaakt, maar de officiële verjaardagstaart is door iemand anders gebakken. Gelukkig maar, want ik had er nooit zo’n prachtig exemplaar van kunnen maken. Alles was in een ‘poezenthema’ versierd en de taart van Mae had de vorm van een geweldig mooie kitten. Eigenlijk was hij te leuk om op te eten, maar daar had onze wandelende kliko geen boodschap aan.
Een knuffel stelen
De eerste stroom visite ging rond 12 uur naar huis en Mae dook direct haar bed in. Gelukkig sliep ze ruim twee uur, waardoor ze ‘s middags ook weer fris en fruitig was. ‘s Ochtends had ze heel wat nichtjes en neefjes om haar heen gehad en was ze zelf wat stiller, maar nu was ze (op haar kleine bff van 7 maanden na) het enige kindje. Daar maakte ze gretig gebruik van door overal een praatje te maken, met iedereen te spelen en her en der een knuffel te stelen.
We sloten de geweldige dag af met haar lievelingseten: frikadellen en patat. Jawel, ze heeft een foodie als moeder en ze lust werkelijk alles, maar niets is zo lekker als een frikadel.
Er is niets mooiers dan je kindje zo gelukkig te zien door alle aandacht en mooie dingen die zij krijgt. Wat een gouden dag! Maar we waren tegelijkertijd ook versleten en lagen voor 22.00 uur al op bed. Gelukkig hebben we nog even voordat ze drie wordt.
Geef een reactie