Wauw, ik mag voor de derde keer zwanger zijn! Wat een wonder. Tijdens iedere zwangerschap heb ik een dagboek bijgehouden en zo ook deze keer. Wekelijks deel ik alle mooie geluksmomenten, maar ook de struggles, onzekerheden en het balanceren tussen twee kindjes en een zwangerschap. Deze week: stiekem had ik niet verwacht dit hoofdstuk nog te schrijven.
Lief Roosje,
Je moet even een ding over je moeder weten: ik ben de geduldigste niet. En dan vooral niet als het op wachten aankomt. Voor je broer en zus kan ik best mijn spanningsboog flink oprekken, maar in dit geval krijg ik het niet voor elkaar. Ik wil je gewoon heel graag ontmoeten! Maar op dat moment moet ik nog even wachten, want jij zit nog heerlijk op je plek. En stiekem had ik dat niet verwacht. Je tante en ik waren ervan overtuigd dat je op 21-11 ter wereld zou komen.
Niets is minder waar. Je danst, stampt, draait rond, schudt met je billen en hebt regelmatig de hik. Hartstikke gezellig, maar je hebt inmiddels de grootte van een pompoen, dus het begint behoorlijk krap te worden in mijn buik. Ik slaak regelmatig een ongewilde kreet omdat jouw voetje een stoot tegen mijn ribben geven of omdat je kont zover naar buiten steekt dat ik bang ben dat je uit mijn buik klopt. Ik merk aan veel dingen wel dat je komst aanstaande is, maar de harde buiken en voorweeën duren nu al bijna 1,5 week. Ik neem het dus niet allemaal meer even serieus. Eerst zien, dan geloven.
Gelukkig zijn je papa en ik het wel eindelijk eens over je naam! De opties die we eerder hadden waren het toch allemaal net niet en toen kwam je vader opeens met een briljant exemplaar op de proppen. We hebben allebei even de tijd genomen om te wennen en weten het sinds een paar dagen echt zeker; zo ga je heten!
Durf ik het nog te schrijven, lief Roosje? Komt ook ‘week 40' online of lig jij dan al in mijn armen?
Liefs,
Mama
Geef een antwoord