40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: slapen is voor watjes.
Lief Koekje,
Weet je nog hoe ik een paar dagboeken geleden opschepte over dat je zoveel beter sliep dan je zus? Nou, vergeet het maar. Ik trek bij deze mijn lovende woorden in. Al een paar nachten zet jij graag de bloemetjes buiten en vind je het veel gezelliger bij mama. Ik vind het ook heel gezellig met jou, maar dan wel het liefst tussen 07.00 uur en 19.00 uur, en niet andersom. Inmiddels hebben mijn wallen weer imposante vormen aangenomen en de kleur gekregen van donkere regenwolken.
Gelukkig compenseer je de boel flink wat een heleboel lieve lachjes. Je bent een ontzettend blij ei en je laat geen kans om benut om mensen om je vinger te winden. Zodra ze je aankijken, zet jij je meest stralende lach op.
Vooral op ‘kleine opa' (de koosnaam die je zus mijn ouders heeft gegeven) ben je stapel. Behalve toen hij een val-spelletje met je deed en jij je het apezuur schrok. Op dat moment was de liefde even iets bekoeld.
Inmiddels ben je ook aan het bunkeren geslagen, want de vaste hapjes gaan erin als zoete koek. Aan de pompoen moest je even wennen, maar je schraapt met veel plezier je bordje leeg. Ook met doperwtjes, bloemkool en banaan heb je totaal geen moeite. Dat heb je echt van Mae, want zij vindt (gelukkig!) ook alles lekker. Mama is ontzettend blij met nog zo'n smulpaap in huis, en aan die vieze luiers went ze vanzelf.
Liefste Lowietje, ik hou ontzettend veel van je!
Hele dikke kus,
Mama
Geef een antwoord