Vanaf het moment dat ik ontdekte dat ik zwanger was, heb ik een dagboek bijgehouden. Iedere keer als ik iets bijzonders meemaak of ergens over nadenk, schrijf ik het op. Deze week: onze tweede ontmoeting en wat als ik je verlies?
Lief Erwtje,
Vandaag hebben we je weer gezien en je leek zowaar op een baby! Van het wolkje van een paar weken geleden is weinig meer over. Ik herkende armpjes, beentjes en zelfs het hoofdje. Alleen je hartslag zag ik weer niet, maar ik denk dat je moeder die gave gewoon niet heeft.
Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik heel veel niet zie van wat de gynaecoloog aanwijst, lieve Erwt. Het is voor mij allemaal redelijk grijs gebied. Ze wees naar mijn baarmoeder(wand), maar het had net zo goed ieder ander willekeurig orgaan kunnen zijn.
Aan de binnenkant mag je heel zichtbaar zijn, aan de buitenkant is dat gelukkig nog niet het geval. Je papa en ik willen je namelijk nog even voor onszelf houden. Natuurlijk weten je opa's en oma's, oom's en tantes het wel (wat technische gezien het halve dorp is), maar helemaal openbaar willen we het nog niet maken. Ik denk omdat ik gewoon nog een beetje bang ben je te verliezen, Erwtje. Je bent nog zo ieniemienie, volgens mij niet groter dan een pink. En we hebben nog altijd kans op een miskraam.
Bah, ik wil er niet eens aan denken. Als het kon, zou ik je in een doosje willen stoppen om je voor altijd te beschermen. Jeetje, je moeder is nu al overbezorgd.
Geef een reactie