PERSOONLIJK: ben ik blij met wat ik heb of juist een zwakkeling omdat ik niet doorzet?

Een van mijn favoriete oneliners is: ‘je geest is het enige dat jou tegenhoudt van wat je wilt bereiken'. Het zorgt ervoor dat ik doorzet op de momenten dat ik eigenlijk geen zin meer heb, te lui ben of weet dat ik nog meer kan dan dat ik laat zien. Maar is het ook niet de reden dat ik soms te lang doorga en niet tevreden ben met wat ik heb?

Ik voel de eeuwige twijfel al sinds dat ik mijn leven omgooide en koos voor een gezondere lifestyle. Wanneer moet ik harder werken en wanneer kies ik er juist voor om tevreden te zijn met mezelf? Ik vind dat zo lastig om te bepalen.

Met Mae tussen de tulpen ben ik sowieso 100% tevreden <3

Balans tussen tevreden zijn en doorzetten

Toen ik 3 jaar geleden begon met afvallen, had ik één doel: ik wilde in mijn trouwjurk passen. Op de mooiste dag van mijn leven moest ik er op mijn allermooist uitzien. In 1,5 jaar tijd viel ik bijna 20 kg af en was ik super fit. Ik voelde me ook heel goed en was erg blij met wat ik in de spiegel zag.

Toch weet ik nog goed dat ik toen ook enorm twijfelde over de balans tussen tevreden zijn en doorzetten. Wat als ik nou nog meer sportte en dus nog fitter werd? Was het dan allemaal nog beter? Ik wilde wel helemaal tevreden zijn, maar ik durfde daar ook niet aan toe te geven omdat ik bang was niet voldoende uit mezelf te halen.

Kantelpunt

Inmiddels zijn we een paar jaar en een baby verder, en kan ik nog steeds (of eigenlijk inmiddels weer) met een fijn gevoel in de spiegel kijken. Maar het stemmetje is nog niet weg: ja maar Gab, als je nou 5 keer per week sport, dan zie je er straks nog beter uit. Of: Als je nou nog meer schrijf voor je website, dan trek je nog meer bezoekers.

Het lijkt wel alsof het allemaal meer en meer moet zijn. Ik zie het altijd als een driehoek. Aan de linkerkant staat doorzetten, dat is de weg omhoog. Aan de rechterkant staat tevreden zijn en dat is juist de weg naar beneden. Het puntje van de driehoek is de balans, maar op een of andere manier is dat bij mij juist het kantelpunt. Ik bevind me of op het vlak van altijd maar moeten strijden en doorgaan of op het vlak van opgeven en teleurstelling.

De komende tijd ga ik daarom ook besteden aan het zoeken van de balans. Ik ben heel benieuwd of dit voor jou een herkenbaar probleem is?