40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: jouw laatste maand als baby.
Liefste Koek,
Ik kan gewoon niet geloven dat jij al 11 maanden bij ons bent. Je laatste, officiële maand als baby is gewoon al ingegaan. Zo lig ik je papa stilletjes te vervloeken omdat ik de ene wee na de andere moet verwerken en zo denken we na over hoe we je verjaardag moeten vieren.
Maar goed, het is niet echt dat jij je gedraagt als baby. Je hebt de afgelopen maand namelijk je eerste pasjes los gezet. En sindsdien is het hek van de dam. We zien je regelmatig ‘los' staan en ook kies je er steeds vaker voor op kleine stukjes wandelend af te leggen in plaats van kruipend. Nog even en ik kan mijn kinderwagen de deur uit doen.
Het is echter niet alleen maar halleluja en glitters poepende unicorns, want je bent de afgelopen maand regelmatig ziek geweest. Van snottebellen en vlekjes tot aan hoge koorts en met gierende banden naar de dokter. Misschien dat het toeval is, maar sinds je alleen nog maar flesvoeding krijgt, heb je al het nodige te verduren gehad. Gelukkig ben je sinds een aantal dagen weer helemaal opgeknapt en slaap je ook een stuk beter. Het enige is dat je door al dat ziek zijn flink verwend bent. Je hebt het gemopper en die handjes in de lucht om opgetild te worden, goed onder de knie gekregen.
Mama gaat onder het genot van een zak paaseitjes emotioneel in een hoekje van de bank zitten en naar jouw babyfoto's kijken, liefste Lewis. Ik ga de komende maand extreem veel genieten van mijn baby.
Ik hou van jou!
Liefs,
Mama
Geef een antwoord