Mae is hangerig en humeurig. Normaal gesproken hoort daar dan ook ‘huilerig' bij, maar daar kan je bij mijn kleine doperwt niet van spreken. Dat kind heeft zoveel volume in haar kleine lijfje dat het nog het meeste lijkt op de misthoorn die grote schepen vaak gebruiken. Wat was er aan de hand? Is het weer tijd voor een van de vele sprongetjes?
Zonder geintje: wij wonen in het midden van de straat en de buurman aan het einde van de straat zei vorige keer dat hij haar gehoord had. Nou, dan weet je wel hoe hard ze kan brullen.
Niets is goed tijdens de sprongetjes
Niet alleen een sprongetje, maar ook nog een identiteitscrisis.
Normaal gesproken huilt Mae niet heel vaak, maar nu dus wel. Niets kan mevrouw plezieren. De pink werkt bijvoorbeeld altijd, maar nu kijkt ze alsof ze nog nooit zoiets ranzigs heeft gezien. En lekker met haar hoofdje tegen de borst en haar buikje tegen de mijne is opeens een stomme positie. Hoe krijg ik het verzonnen!?
Is ze wel even ‘vergeten' dat ze de eerste elf weken van haar leven zo heeft doorgebracht, maar goed.
Een Eureka-moment
Bijna was ik radeloos. Ze was al een paar dagen aan de gang en alhoewel ze ‘s nachts (gelukkig) wel goed sliep, was ze overdag niet bepaald het zonnetje in huis. Ik had alles al nagekeken. Had ze geen krampjes of koorts? Was ze misschien verkouden, zat er een boertje dwars of deed er iets zeer? Maar dat was het allemaal niet.
Na een rondje surfen viel alles op z'n plek: ze had last van een van de sprongetjes! Zo'n verdomd, ellendig, achterlijk sprongetje die ervoor zorgt dat mijn kleine dropje voor een paar dagen niet te genieten is. De volgende keer dat ze weer in zo'n bui zit, check ik dus echt eerst de database van Oei, Ik Groei.
Een.. sprongetje? Juist.
Een baby leert in iedere fase van zijn leven weer iets nieuws. Zo komt er een moment dat ze opeens scherp gaan zien, dat ze beseffen dat die handjes bij hun lijfje horen, dat ze papa en mama gaan herkennen en dat ze spontaan kunnen tijgeren. Deze fases worden verdeeld in sprongetjes, omdat baby's dan een ‘sprong maken' in hun ontwikkeling.
Inmiddels hebben we deze sprong ook weer achter de rug en is ze weer mijn oude vertrouwde pretletter. Heeft jouw kleintje ook zo last van de sprongetjes of valt het mee?
Geef een reactie