40 weken lang heb ik een dagboek bijgehouden over mijn zwangerschap. Koekje bleef de volle tijd, plus een dag extra zitten, maar inmiddels hebben we kennis mogen maken met de knappe Lewis. Iedere maand schrijf ik een nieuw hoofdstuk van zijn dagboek en vertel ik hoe het met hem en met ons gaat. Deze maand: al anderhalf jaar mijn binkie
Liefste Koekje,
Hieperdepiep hoera! Vandaag ben je anderhalf jaar oud. Oké, dat is niet echt per se een verjaardag, maar ik vind het wel een bijzonder moment om bij stil te staan. Je bent gewoon al 1,5 jaar in ons leven en een heel binkie. Ik zou je voor geen miljoen goudstukken willen missen, maar ik ben wel blij als je de doorslaapmodus echt een keer weet te vinden. Nu zitten we weer in een periode van halfbakken nachten, veel gemopper en vooral wallen tot de grond.
Sowieso kan je best een driftig mannetje zijn, maar ik heb het idee dat dit ook komt doordat je zoveel wil en nog niet alles kan. Als Mae druk aan het knippen is, wil jij ook het liefst een schaar. En als zij wilde capriolen uithaalt, kan het jou niet gek genoeg zijn. Maar je bent nog maar een klein mannetje en kan niet alles hetzelfde doen. Dat het gevolg heel vaak een boos hoopje Lewis op de grond is, hebben onze buren inmiddels ook door.
Je hebt totaal niet door dat je straks niet meer de kleinste bent. Het wordt wel een uitdaging voor je om straks de aandacht te delen. Als je met mama aan het knuffelen bent, mag niemand in de buurt komen. Delen is, zeg maar, nog niet echt jouw ding. Toch zal je er straks aan moeten geloven als je opeens grote broer bent. Zou dit al zo zijn voordat ik aan jouw 19de dagboek begin?
Ik hou van jou, binkie beer!
Heel veel liefs,
Mama
Geef een antwoord