Vanaf het moment dat ik ontdekte dat ik zwanger was, heb ik een dagboek bijgehouden. Iedere keer als ik iets bijzonders meemaak of ergens over nadenk, schrijf ik het op. Deze week: pootje haken en nesteldrang.
Lief Erwtje,
Je begint nu echt een beetje te ‘poppen', hoor! Ik heb nog steeds het idee dat je liever m'n longen opzij duwt dan dat je naar voren groeit, maar ik begin toch zowaar een echte buik te krijgen. Alhoewel… Laatst vroeg er iemand aan me waarom ik met verlof ging. Trots wrijvend over mijn buik zei ik dat ik zwanger was. Waarop zei antwoordde dat die bevalling vast nog wel even op zich liet wachten aan mijn buik te zien.
Het is dat ze al bejaard was, anders had ik d'r pootje gehaakt.
Hoe je het went of keert: je zit op je plek en je bent prachtig gemiddeld. Je meet ongeveer 40 cm en bent rond de 2000 gram, aldus de laatste metingen in het ziekenhuis. En dat voel ik. Iedere keer als ik buk, voel ik een voetje onder mijn ribben schieten of trekt er een venijnige steek door m'n onderbuik. Niets geks, maar het is wel verdomd lastig als je overvallen wordt door nesteldrang. Opeens moet alles schoon en gaat overal een doekje overheen.
Hartstikke fijn, zo'n schoon huis, maar onhandig is het wel als je niet eens je sokken meer aan kan doen zonder te kreunen. Laat staan dat je de plinten in de hal een sopje kan geven.
Ik zou het wel leuk vinden als je daar straks even op let, lieve Erwt. Een goedkeurende knor vind ik al prima!
Geef een reactie