Tijdens mijn zwangerschap heb ik iedere week een dagboek bijgehouden. Inmiddels is de kleine Mae geboren en heb ik besloten om maandelijks een verslag te schrijven. Hoe doet ze het, groeit ze hard en hoe ervaren manlief en ik het ouderschap? Deze maand: genieten in Limburg.
Lief Erwtje,
Wat hebben we een heerlijke vakantie gehad! Sinds een paar dagen zijn we weer terug uit het mooie Limburg en het is fijn om weer thuis te zijn, maar stiekem missen we de heuvels, het spelen en het lekkere eten natuurlijk wel.
Vooral dat laatste hebben we flink gedaan. Van ijsjes tot aan Limburgse stoofpotjes: alles hebben we wel geprobeerd. Gelukkig ben je een makkelijke eter en vond je het geweldig om overal van te proeven. Je gezonde mama is vooral erg blij dat je net inmiddels net zo hard weer smult van broccoli als dat je toen deed van je frikadel.
Je bent de afgelopen maand enorm hard gegroeid. Je wandelt heel wat af en je vindt in de kinderwagen zitten eigenlijk niet zo leuk meer. Ook babbel je er op los. Echt praten is het nog niet, al roep je inmiddels ‘vis’ als je er 1 ziet en sprong ik een gat in de lucht toen je niet ‘die’ zei, maar ‘drinken’ toen je je fles wilde.
Minder gelukkig ben ik met je nieuwe talent voor nee schudden. Wat ik je ook vraag, het antwoord is sowieso nee. Ik dacht dat deze fase pas met 2 jaar begon? Ook ligt jouw prioriteit nog steeds niet bij het doen van een fijn tukje. Overdag haal je meestal het uur wel, maar de afgelopen nachten gaan papa en mama weer met diepdonkerblauwe wallen door het leven. Feesten doe je maar als je 18 bent, vriendin. Nu willen je arme ouders graag slapen.
Mae’tje, mijn lieve, kleine Erwt, je wordt zo groot en ik weet niet of ik daar wel klaar voor ben, hoor. Maar ik geniet tegelijkertijd ook onwijs van hoe je je ontwikkelt. Zullen we er weer zo’n geweldige maand van maken?
Geef een reactie